الجزء ۱، کتاب الحجه ۴، باب أن الأئمه بمن یشبهون ممن مضی ۵۳، الحدیث ۳. أقول: محمد بن یحیی الأشعری هذا هو محمد بن یحیی العطار الآتی، بقرینه روایه الکلینی عنه. ثم روی الشیخ بسنده، عن أحمد بن محمد بن یحیی، عن أبیه محمد بن یحیی، عن محمد بن علی بن محبوب، عن محمد بن عیسی العبیدی.. إلخ. ثم قال: و روی هذا الحدیث، عن محمد بن عیسی بن عبید، عن محمد بن یحیی الأشعری. التهذیب: الجزء ۱، باب تطهیر الثیاب و غیرها من النجاسات، الحدیث ۷۴۵ و ۷۴۶. أقول: و فی المقام کلام تقدم فی ترجمه محمد بن أحمد بن یحیی بن عمران بن عبد الله

۱۲۰۱۴- محمد بن یحیی البغدادی:

روی مرفوعا، عن أمیر المؤمنین ع، و روی عنه إبراهیم بن هاشم. تفسیر القمی: سوره آل عمران، فی تفسیر قوله تعالی: (إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللّٰهِ الْإِسْلٰامُ).

۱۲۰۱۵- محمد بن یحیی بن حبیب:

روی عن أبی الحسن الرضا ع، و روی عنه محمد بن الحسین. الکافی: الجزء ۳، کتاب الصلاه ۴، باب تقدیم النوافل و تأخیرها ۸۵، الحدیث ۱۷. و رواها الشیخ بإسناده، عن محمد بن أحمد بن یحیی، مثله. التهذیب: الجزء ۲، باب المواقیت من الزیادات، الحدیث ۱۰۸۳. و رواها أیضا فی الجزء ۳، باب أحکام فوائت الصلاه، الحدیث ۳۷۰، إلا أن فیه: أبا الحسن ع فقط.