أصحابنا المجتهدین شیخ جلیل من تلامذه المحقق نجم الدین الحلی، و السید جمال الدین بن طاوس، له أزید من ثلاثین کتابا نظما و نثرا، و له فی علم الرجال کتاب حسن الترتیب

إلا أن فیه أغلاطا کثیره (انتهی). و کأنه أشار إلی اعتراضاته علی العلامه و تعریضاته به و نحو ذلک مما ذکره میرزا محمد فی کتاب الرجال و نبه علیه. و من شعره قوله من قصیده فی مرثیه الشیخ محفوظ بن وشاح:

لک الله أی بناء تداعی و قد کان فوق النجوم ارتفاعا

و أی علاء دعاه الخطوب فلبی و لو لا الردی ما أطاعا

و أی ضیاء ثوی فی الثری و قد کان یخفی النجوم التماعا

لقد کان شمس الهدی کاسمه فأرخی الکسوف علیه قناعا

فوا أسفا إن ذاک اللسان إذا رام معنی أجاب اتباعا

و تلک البحوث التی ما تمل إذا مل صاحب بحث سماعا

فمن ذا یجیب سؤال الوفود إذا أعرضوا أو تعاطوا نزاعا

و من للیتامی و لابن السبیل إذا قصدوه عراه جیاعا

و من للوفاء و حفظ الإخاء و رعی العهود إذا الغدر شاعا

سقی الله مضجعه رحمه تروی ثراه و تأبی انقطاعا

» انتهی کلام الشیخ الحر.

۲۹۶۵- الحسن بن علی بن رباط:

روی عن أبی عبد الله ع، و روی عنه عبد الرحمن بن أبی نجران. الکافی: الجزء ۵، کتاب المعیشه ۲، باب قضاء الدین ۲۰، الحدیث ۱، و التهذیب: الجزء ۶، باب الدیون و أحکامها، الحدیث ۳۸۴. و روی عمن رواه عن أبی عبد الله ع، و روی عنه ابن فضال.